حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمد شریفانی در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه تحلیلی خبری «شیرازه»، ضمن عرض تسلیت شهادت امام رضا (ع)، بیان کرد: تحلیل زندگی اخلاقی، معنوی، اجتماعی و سیاسی امام (ع) به دو بخش تقسیم می‌شود که زندگی معنوی و اخلاقی امام ملقب به دو لقب رضا و رئوف است.
 
وی در ادامه گفت: القابی که به ائمه داده می‌شود بر اساس حساب و کتاب است و روایات فراوانی داریم که به دلیل رضایتی که افراد بر حسب اخلاق و رفتار آن حضرت داشتند لقب رضا به ایشان دادند.

 عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در خصوص رابطه حضرت با خدای متعال، مطرح کرد: امام رضا (ع) انسان عابد و پر عبادتی بود، حضرت یک پیراهنی داشت که به دعبل داد و فرمود (احتفظ بهذا القمیص) این پیراهن را نگهش بدار، من در این پیراهن هزار شب، هزار رکعت نماز و هزار ختم قرآن داشتم که این نشان‌دهنده کسرت عبادت امام رضا (ع) بود.

 شریفانی تصریح کرد: حضرت عنایت ویژه‌ای به خواندن نماز اول وقت داشت، با عمران صابی مناظره‌ای داشت و وقت اذان رسید حضرت بلند شد برای نماز، عمران گفت دل من آماده پذیرش حرف‌های شماست اما حضرت فرمود ما همه حرف‌هایمان برای‌خدا و نماز اول وقت است.

 وی در ادامه افزود: اگر مؤذنی معطل می‌کرد که مردم برای نماز برسند، حضرت می‌فرمود حواست باشد فرصت اول وقت را از دست ندهیم و واقعاً تأکید بر این موضوع داشتند که این نشان از رابطه امام هشتم با خداوند را می‌رساند.

 عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی تأکید کرد: حضرت در زندگی شخصی بسیار فرد ساده‌زیست و درعین‌حال آراسته‌ای بودند، معمولاً انسان‌های ساده‌زیست نمی‌توانستند این‌قدر مرتب و آراسته باشند.

 شریفانی یادآور شد: رفتار امام رضا (ع) سرشار از تواضع و فروتنی و رافت به مردم بود، به راستی که لقب رئوف برازنده شخصیت ایشان است.

 وی در ادامه بیان کرد: مأمون به دو دلیل امام رضا (ع) را دعوت کرد، یکی اینکه هر لحظه نگران بود در کوفه یا مدینه قیام شود و می‌خواست امام را کنترل کند که دستگاه خودش به خطر نیفتد و در همان زمان علویون دائم قیام می‌کردند و مأمون می‌خواست به علویون بفهماند که رهبر و امامتان نزد من است و این‌گونه آنها را کنترل کند.

 عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی اظهار کرد: مامون که خودش فردی ۲۸ساله بود می‌خواست امام رضا (ع) را که آن زمان ۵۱ سال داشتند ولیعهد خود کند و از این راه شان امام را از بین ببرد، مأمون در هدف دوم می‌خواست به خلافت خود مشهورعیت ببخشد و هدف سومش علاقه به تشیع بود.

شریفانی افزود: از همان روزهای اول نامه‌های متعددی برای حضرت ارسال می‌کرد ایشان اصلاً پاسخی نمی‌دادند و میل و رغبتی به پذیرش دعوت نداشتند، امام رضا (ع) خانواده خود را نیاورند و یک مجلس روضه در مدینه برپا کرند و به فرزندان خود فرمودند بنشینید برای من گریه کنید؛ زیرا من دیگر بر نمی‌گردم.

 وی مطرح کرد: امام رسماً به مأمون فرمودند اگر این خلافت واقعاً برای توست تو حق نداری این لباس را در بیاوری و به تن دیگری کنی و اگر برای تو نیست باز هم حق نداری چیزی که برای تو نیست به دیگری ببخشی.

 عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی افزود: بعد از مدتی کوتاهی مأمون به این نتیجه رسید که محاسباتش غلط از آب درآمده و امام رضا (ع)  بین مردم نفوذ پیدا کرده و در برابر امام هشتم احساس حقارت، خودکم‌بینی و حسادت داشت تصمیم به‌ شهادت‌رساندن امام رضا (ع) گرفت.

شریفانی در پایان افزود: در خصوص نحوه به‌ شهادت‌ رساندن امام رضا (ع) دو نقل آمده، یکی می‌گویند با انگور و نقل دیگری می‌گویند با انار، مأمون حضرت را به دارالخلافه دعوت کرد و آن بساط را برپا کرد.

انتهای خبر/224224